Miąższ aloesowy - bądź piękna, działając od wewnątrz

Aloes ma wszechstronne zastosowanie. Podnosi odporność, reguluje przemianę materii, poprawia trawienie, przeciwdziała zaparciom, a stosowany zewnętrznie – przyspiesza gojenie i procesy regeneracji skóry. Aloes jest dobry dla urody, dla zdrowia i dla naszej życiowej energii. Dziś chciałam przedstawić Wam zalety jakie niesie ze sobą picie miąższu aloesowego :) Słyszałyście o tym? Ja od jakiegoś czasu bardzo lubię napoje z dodatkiem aloesu...

Miąższ aloesowy jest pozyskiwany z wnętrza liścia i jest pozbawiony przeczyszczających substancji znajdujących się w skórce – (aloiny i emodyny). Nie jest konserwowany, ale tylko stabilizowany (żeby zapobiec utlenianiu – naturalną witaminą C pozyskaną z górskich jagód) Miąższ aloesu jest pełny naturalnych pożytecznych substancji. Zawiera aminokwasy, substancje mineralne, w tym wapń, magnez, cynk, witaminy A, B12, C i E, nienasycone kwasy tłuszczowe, enzymy. Aloes poprawia krążenie krwi, łagodzi dolegliwości trawienne, zapobiega chorobie wieńcowej serca, ma cechy przeciwutleniające, poprawia funkcjonowanie nerek i wątroby, wspomaga układ immunologiczny.

Miąższ aloesowy zawiera miedzy innymi:

• Substancje mineralne: wapń, magnez, fosfor, sód, cynk, żelazo, mangan, potas, chrom, miedź 
• Witaminy: wszystkie z grupy B (w tym B12 – ewenement w świecie roślin), witamina C, beta-karoten, cholina i kwas foliowy 
• Aminokwasy: dziewięć z dziesięciu podstawowych aminokwasów dietetycznych, alanina, cystyna, kwas glutaminowy, prolina, hydroksyprolina, seryna, tyrozyna 
• Nienasycone kwasy tłuszczowe: linolowy, linolenowy, myristylowy, kaprylowy, palmitynowy, stearynowy 
• Substancje przeciwbólowe: lupeol (naturalny kwas salicylowy), mleczan magnezowy 
• Substancje przeciwzapalne: bradykinaza, beta-sitosterol, kampesterol 
• Substancje przeciwbakteryjne: kwas cynamonowy, lupeol, fenole, związki siarkowe 
• Pochodne antrachinonowe: aloina, emodyna (obie w skórce, o niekorzystym działaniu) barbaloina, izobarbaloina, antracen, antranol, kwas aloetynowy, estry kwasu cynamonowego, kwas chryzopranowy, niektóre olejki eteryczne, rezistannol 
• Enzymy: peroksydaza, alliaza, katalaza, lipaza, cellulaza, karboksypeptydaza, amylaza, zasadowa fosfataza i inne 
• Bio-stymulatory: dość tajemnicze związki obecne w śladowych ilościach (prawdopodobnie kompleksy niektórych witamin z metalami). Mają działanie katalityczne i nie dają się wyizolować z aloesu. Działaniem bio-stymulatorów zajmował się ukraiński badacz Fiłatow. 
• Ligniny: substancje, których podstawowym składnikiem jest celuloza. Ich działanie wiąże się ze znakomitymi zdolnościami penetracyjnymi aloesu w głąb ludzkiej skóry. 
• Saponiny: związki z grupy glikozydów, miąższ zawiera ich około 3%. mają działanie ściągające, lekko odkażające i myjące 
• Cukry: monosacharydy (glukoza i fruktoza), polisacharydy (polimannozy i glukomannozy), acetylowane pochodne cukrów oraz liczna grupa tak zwanych mukopolisacharydów

Skład aloesu jest bardzo bogaty, ale ilość makroelementów i witamin, zawartych w liściu aloesowym jest zbyt mała aby uzupełnić duże niedobory w organizmie. Jednak wprowadzanie ich dodatkowo do organizmu w towarzystwie miąższu aloesowego zdecydowanie ułatwia przyswajanie większych ilości tych substancji. Składniki miąższu otwierają drogę, pomagają w przyswajaniu wszystkich dodatkowo spożywanych substancji. Dlatego warto miąższem aloesowym popijać suplementy dietetyczne dla lepszego ich wchłaniania.
Mukopolisacharydy – tajna broń aloesu 
Mukopolisacharydy to naturalne wielocukry o długim łańcuchu węglowym, i według niektórych badaczy, te substancje to aloesowe „coś” co powoduje niezwykłe działanie tej rośliny.
Organizm ludzki potrafi sam wytwarzać większość niezbędnych mukopolisacharydów, ale tylko do czasu zakończenia wzrostu. Po okresie dojrzewania ciało jest uzależnione od dostaw związków wielocukrowych wraz z pożywieniem. Wielu z nas cierpi z powodu ich niedoborów: częste infekcje wirusowe, problemy ze stawami, dokuczające korzonki, obrzęki limfatyczne, niedotlenienie, toksykacja, złe trawienie i wchłanianie pokarmów. Warto w takich przypadkach zacząć od picia aloesu, który jest najbogatszym roślinnym źródłem mukopolisacharydów.
Mukopolisacharydy są niezbędnymi, aktywnymi składnikami każdej żywej komórki i do ich licznych funkcji należą:

•  tworzenie błoniastej warstwy ochronnej wewnątrz jelit, która zapobiega absorpcji toksyn do krwiobiegu 
•  tworzenie szczelnych barier w ściankach komórkowych ( ważne dla obrony przed przenikaniem wirusów) 
•  nawilżanie tkanki chrzęstnej 
•  wspomaganie przepływu płynów ustrojowych (przez regulowanie ich równowagi ilościowej) 
•  zapewnianie prawidłowej wymiany gazowej w pęcherzykach płucnych 
•  ułatwianie absorpcji wody, elektrolitów i substancji odżywczych w przewodzie pokarmowym 

Działanie aloesu w przewodzie pokarmowym :

• poprawa funkcji trawiennych
  ulga przy zgadze i niestrawności 
• ulga przy wzdęciach i skurczach jelitowych 
• regulacja i wypróżnianie 
• regulacja nawracających biegunek 
• wspomaga odchudzanie
• poprawa samopoczucia
• wzrost energii

Aloes w żołądku i dwunastnicy
Miąższ aloesowy wspomaga ochronną akcję śluzu żołądkowego (głównym składnikiem śluzu są wielocukry, które chronią przed samotrawieniem ścian żołądka) przeciwko drażniącym działaniom pepsyny (enzym trawiący białka). Sam aloes tez działa łagodząco, ponieważ w jego skład wchodzi wiele śluzo-wielocukrów, bardzo zbliżonych chemicznie do tych, które w celach ochronnych produkuje śluzówka żołądka. Miąższ aloesowy hamuje nadmierne wydzielanie kwasu solnego przez błonę śluzową żołądka. Aloes nie neutralizuje kwasu, lecz sięga do przyczyn nadprodukcji kwasu żołądkowego. Aloes działa też na niedokwaśność żołądkową.
Miąższ aloesowy działa bakteriostatycznie i w pewnym stopniu zapobiega rozwojowi bakterii odpowiedzialnej za powstawianie wrzodów żołądka Helicobacter pylori. Wobec uporczywości i skłonności tej bakterii do nawrotów, picie aloesu powinno wspomagać leczenie farmakologiczne i pomagać w dojściu do równowagi po przebytej kuracji antybiotykowej.

Aloes w jelitach
Regularne picie aloesu poprawia trawienie i przyswajanie białek w jelicie cienkim, co w związku z tym zmniejsza aktywność bakterii gnilnych w jelicie grubym. Stolec zostaje lepiej nawodniony, co usprawnia jego transport przez jelito grube i w efekcie wydalanie. Nawodnienie ma też istotne znaczenie dla prawidłowego wchłaniania soli mineralnych w okrężnicy. Mimo że część mikro- i makroelementów mineralnych wchłania się w jelicie cienkim, w okrężnicy odbywa się tzw. reabsorbcja soli mineralnych z bardzo bogatych w nie treści jelitowych. W tym miejscu rodzi się większość kłopotów z niedoborami mineralnymi u żyjących współcześnie ludzi. Żywność zawiera zbyt mało mikro- i makroelementów i dodatkowo mamy kłopoty z ich prawidłowym przyswajaniem.
Aloes może tu nam pomoc na dwa rożne sposoby:
1. pomiary zmian odczynu pH w środowisku żołądkowo-jelitowym wykazały, że aloes we wszystkich przypadkach zadziałał jak czynnik alkalizujący. U wszystkich badanych odczyn treści jelitowej zbliżył się do wartości optymalnej w tym organie (pH około 5)
2. badania mikrobiologiczne stolca wykazały o wiele mniejsza zawartość przede wszystkim drożdżaków. Stwierdzono natomiast wzrost stężenia bakterii symbiotycznych. Aloes stwarza przyjaznym szczepom bakteryjnym znakomite środowisko do rozwoju. A są one ważne ponieważ produkują niezbędne enzymy, niektóre witaminy an nawet ciała odpornościowe.
Picie aloesu poprawia częstotliwość wypróżnień w wyraźnym skróceniem czasu przejść mas jelitowych
przez jelito grube. Fakt ten wskazuje na tonizujące i regulujące działanie miąższu w jelitach, bez powodowania biegunki i innych działań ubocznych.

Aloes – przeciwko alergiom pokarmowym
Pod wpływem aloesu procesy gnilne w jelicie grubym ulegają znacznemu zmniejszeniu. (wynik – redukcja stężenia indykanu, który jest produktem bakteryjnego przetwarzania tryptofany w procesach gnilnych). Oznacza to że białka w procesie trawienia zostały lepiej przyswojone w jelicie cienkim, przez co automatycznie stały się mniej dostępne dla bakteryjnej flory jelitowej. Picie aloesu może okazać się pomocne w walce z objawami alergii pokarmowych. Niecałkowicie rozłożone i strawione białko takie jak gluten ze zbóż czy kazeina z mleka może przedostawać się przez nieszczelną barierę błony śluzowej jelita i może trafić do krwiobiegu, gdzie zostaje przez układ odpornościowy uznany jako substancja obca dla ustroju. Wytwarzane są antygeny, gdzie są wychwytywane przez wątrobę. Czasem jednak trafiają do obszaru stawów, gdzie wyzwalają objawy obrzęku, bólu i stanu zapalnego, który nazywamy reumatoidalnym zapaleniem stawów. Aloes wspomaga trawinie białek, co może mieć niemałe znaczenie w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów oraz innych chorób związanych z zespołami złego wchłaniania. Działanie aloesu polega tez na zmniejszaniu liczby antygenów, które stykając się ze ściankami jelita powodują stany zapalne, a gdy przedostają się do krwiobiegu – stany alergiczne. Może wspomagać leczenie stanów zapalnych jelit, colitis, choroby o podłożu autoimmunologicznym, zespól złego wchłaniania, jak celiakia, czy nietolerancja mleka krowiego.

Aloes w wątrobie – działanie oczyszczające i osłonowe
Wątroba jest pierwszym organem naszego ciała, do którego trafiają składniki miąższu aloesowego po przedostaniu się do krwiobiegu z jelita cienkiego. A wątroba jest narządem najbardziej obciążonym cywilizacyjnymi śmieciami jak: konserwanty, pestycydy, dodatki smakowe i koloryzujące, spulchniacze, leki pochodzenia syntetycznego. Oprócz funkcji odtruwającej wątroba spełnia inne życiowe zadania jak: umożliwienie przyswajania białek, węglowodanów i tłuszczy, wytwarzanie substancji odpowiedzialnych za prawidłowe krzepnięcie krwi, udział w mechanizmach odpornościowych. Wątroba także bierze udział w usuwaniu produktów przemiany materii. Badania przeprowadzone na myszach w 2000 roku pokazały, że Aloe Vera może służyć jako czynnik wydatnie wspomagający usuwanie z organizmu reaktywnych metabolitów, włączając w to chemiczne czynniki rakotwórcze oraz leki. Inne badania na zwierzętach zwróciły uwagę na osłonowe działanie aloesu na wątrobę, na ochronę przed chemiczną genezą powstawania raka wątroby i na hamowanie rozrostu tkanki nowotworowej w wątrobie. Pijąc regularnie aloes można zapobiec powstawaniu kamieni żółciowych. Jeżeli ktoś jednak cierpi na kamienie żółciowe lub nerkowe, należy zacząć pić aloes od bardzo małych dawek (łyżeczka), zwiększając ją stopniowo zgodnie z własnym samopoczuciem.

Aloes przeciwko cukrzycy
Cukrzyca jest zespołem różnych genetycznie uwarunkowanych i różnych nabytych zaburzeń metabolicznych, których wspólną cechą jest nieprawidłowa tolerancja glukozy w organizmie. Wstęp do przyszłej cukrzycy bardzo często stanowią początkowe stany nieprawidłowej tolerancji glukozy. Po wielu badaniach przeprowadzonych na zwierzętach i na chorych ludziach stwierdzono, że aloes zawiera
czynniki hipoglikemiczne, które obniżają poziom cukru we krwi zarówno przy cukrzycach insulinozależnej jak i insulinoniezależnej. Działanie hipoglikemiczne wykazują głównie polisacharydy o małym ciężarze cząsteczkowym. Aloes jednak nie obniża poziomu cukru u osób zdrowych. Miąższ aloesowy działa regulująco na metabolizm cukrów, działanie to odbywa się zarówno prze stymulację trzustki do wydzielania insuliny, jak i na poziomie metabolizmu komórki. Reguluje tez niektóre funkcje wątroby. Aloes nie powoduje obniżenia cukrów u zdrowych osób. U chorych na cukrzyce, aloes spożywany regularnie powoduje stopniowe obniżenie poziomu cukrów we krwi. Spożywanie aloesu poprawia także inne parametry (np. poziom trójglicerydów we krwi) które cukrzyca mocno narusza. Aloes reguluje łagodne przypadki złej tolerancji glukozy, co może zapobiegać cukrzycy.

Wspomaganie odchudzania aloesem
Zaburzony metabolizm cukrów może też doprowadzić do nadmiernej skłonności do tycia. 80% mieszkańców krajów wysoko rozwiniętych marzy o zrzuceniu paru kilogramów, a połowa z nich stale robi coś w tym kierunku. Jedną z najczęstszych przyczyn porażek w odchudzaniu, jest niemożność zrezygnowania ze słodyczy. Często spotykany objaw rozchwianego metabolizmu cukrów jest tak zwana hipoglikemia po posiłkowa. Receptory glukozy nie reagują prawidłowo na wzrastające po posiłku stężenie cukru we krwi. Prowadzi to do nadmiernego zaniżenia poziomu cukru w ok. 2-4 godzin po posiłku. Organizm daje wtedy sygnał że trzeba koniecznie coś wtedy zjeść, najlepiej słodkiego. Tak właśnie rodzi się największy wróg odchudzania – podjadanie. Aloes, który obniża cukier u cukrzyków, nie powoduje jeszcze większych dołków cukrowych w przypadku ukrytej, po posiłkowej hipoglikemii u "niecukrzyków". Wręcz przeciwnie – używany regularnie wyraźnie łagodzi jej objawy. Aloes, nazywany „katalizatorem przemiany materii”, jest coraz częściej polecany w tzw, klinikach zdrowego odchudzania.

Aloes przeciwko miażdżycy
Patologiczne zmiany w naczyniach krwionośnych zwane miażdżycą często postępują w ślad za cukrzycą. Zaburzenia tolerancji glukozy, wiążą się zazwyczaj z podwyższonymi poziomami trójglicerydów i cholesterolu we krwi, co przyspiesza zmiany miażdżycowe. Badania na pacjentach wykazały, że po około dwóch tygodniach większość zgłosiła polepszenie samopoczucia. Poziom trójglicerydów we krwi zaczął się zmniejszać po około trzech miesiącach a dobry HDL cholesterol wzrósł o 25%.
Aloes działa przeciwmiażdżycowo i co najważniejsze działa kompleksowo, działanie składników aloesu odbywa się u źródeł miażdżycy – tam gdzie rodzi się ona w zaburzeniach przemiany materii. Ważne jest to że aloes nie ma żadnych działań ubocznych.

Aloes w walce z wirusami
W walce z wirusami możemy liczyć tylko na możliwości odpornościowe naszego organizmu. Z zakażeniami bakteryjnymi możemy walczyć za pomocą antybiotyków. Wirusy potrafią wtargnąć do wnętrza komórki i korzystać z jej DNA dla własnego rozmnażania. Wirusy także zabierają komórkom organizmu wszystkie substancje odżywcze. Aby poradzić sobie z wirusami, niezbędny jest prawidłowo działający system odpornościowy, w tym limfocyty-T, których działanie polega na niszczeniu błon komórkowych zaatakowanych przez wirusa komórek. Acemannan, jeden ze składników miąższu alkoesu, występujący w dużych ilościach, wykazuje bezpośredni wpływ na układ odpornościowy, aktywując i stymulując makrofagi, monocyty, wytwarzania przeciwciał i funkcje limfocytów-T. Ten długocząsteczkowy cukier ułatwia nawiązywanie kontaktu makrofagów z białkiem antygenu (na przykład wirusa) stymulując tym samym proces fagocytozy (W drodze fagocytozy komórka pochłania duże cząstki pokarmowe np. bakterie). Polisacharydy zawarte w miąższu znacznie zwiększają ilość przeciwciał wirusa Coxsackie, który wywołuje zaburzenia odporności, doprowadzając do między innymi zniszczenia komórek wytwarzających insulinę w trzustce (u ludzi takich rozwija się cukrzyca typu I) Picie aloesu przez osoby z AIDS, powoduje przyrost energii, spadek gorączki, zmniejszenie potów nocnych, zelżenie objawów kaszlu lub biegunki, przyrost wagi ciała, zelżenia anemii
.
Aloes w walce z grzybicami
Grzyby, tak samo jak wirusy potrafią mutować, aby zmylić nasz układ odpornościowy. Grzyb Candida albicans, potrafi modyfikować swoje geny a także uodparnia się na kolejne stosowane przeciwko niemu farmaceutyki. Silny układ odpornościowy potrafi jednak poradzić sobie z wirusami jak i z grzybicami. Candida powoduje ogromne osłabienie organizmu, jeśli zagnieździ się w jelitach, niszcząc tam naturalną florę bakteryjną. Obecnie większość badaczy skłania się ku stwierdzeniu że ogólny spadek odporności w skali całego świata ma ścisły związek z zagrzybieniem ludzkich jelit, co następuje w wyniku złej diety, chemizacji pożywienia, oraz nadużywania antybiotyków. Pamiętajmy o piciu aloesu dla promowania prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach, co buduje nam odporność organizmu. Aloes ma grzybobójcze właściwości, stosowany zarówno wewnętrznie jako miąższ do picia, jak i stosowany zewnętrznie.

Aloes na włosy :)
Buszując w internecie i szukając ciekawostek na temat aloesu, znalazłam sporo informacji na temat jego działania na włosy. Najchętniej polecane są olejki, także pewno niedługo w takowy się zaopatrzę :) chyba nie jest drogi - http://www.bliskonatury.pl/pl/p/Olej-aloesowy-macerat/488 . Miałyście kiedyś?

Wspomaga porost włosów
Aloes może być stosowany jako naturalny i bezpieczny sposób na zapobiegnięcie utraty włosów. Jest dobry zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn, którzy doświadczają wypadania włosów czy ich znacznego przerzedzenia. Aloes stymuluje produkcję nowych cebulek, może nawet zmniejszyć skutki łysienia.
Odżywia
Aloes ma mnóstwo niezbędnych witamin i minerałów, które pomagają w przywróceniu włosom siły i piękna. Jeśli połączy się go z mleczkiem kokosowym i olejkiem, np. z kiełków pszenicy czy jojoby, można uzyskać rewitalizujący szampon, który nie tylko zapobiegnie utracie włosów, wspomagając dodatkowo ich porost. W połączeniu z ziołami, olejkami eterycznymi i wyciągami roślinnymi, odżywcze korzyści z aloesu tylko wzrastają.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej na temat aloesu zapraszam do książki pani Elżbiety Olejnik ALOES NA CODZIEŃ, której cenne informacje pomogły mi stworzyć ten wpis :)
Dziękuję też Sylwii B z bloga aloe-vera-wlasciwosci.pl za miłe spotkanie i wprowadzenie mnie w Świat Aloesu i pokazanie jego wszechstronnego działania w pielegnacji zdrowia i urody :)