Wakacyjna Miłość

Post Walentynkowy dedykuję mojemu Mężowi, Romkowi :)

To było niecałe cztery lata temu. Ja byłam wysoką, ciemną elficzką, a on leśnym elfem. Ja trwałam w nieszczęśliwym narzeczeństwie, a on zakończył właśnie kilkuletni związek. Oboje tak bardzo pragnęliśmy być szczęśliwi. Po prostu szczęśliwi.
Poznaliśmy się w grze komputerowej. Choć Romek z początku trochę mnie drażnił, spędzaliśmy razem sporo czasu. Przeżywaliśmy wspólnie wirtualne przygody,  mordowaliśmy, składaliśmy bronie... To był fajny czas. Dzieliły nas 700 km, które w grze nie miały żadnego znaczenia.
Z czasem przerzuciliśmy się na Skype'a, by rozmawiać godzinami. Romek czytał mi do snu, opowiadał śmieszne anegdotki, śpiewał. Bardzo szybko uzależniłam się od naszych rozmów.
Któregoś dnia Roman wyszedł z propozycją randki w "realu". Ma w lipcu urlop, przyjedzie nad morze - moglibyśmy się wtedy spotkać. Perspektywa pójścia o "krok dalej" wywołała u mnie dziwne kłucie w żołądku. Z jednej strony ciekawość, a z drugiej wątpliwości... czy to aby dobry pomysł?

Przyszedł dzień Pierwszego Spotkania, piątek, 22 lipca. Umówiliśmy się na 13tą, w Chałupach, pod hotelem w którym pracowałam. Romek wyruszył z Gliwic o świcie i jechał 8 godzin przez upalną Polskę. Ja byłam w pracy od siódmej, ale myślałam tylko o spotkaniu z wirtualnym przyjacielem. Skończyć robotę miałam o 14tej, ale oczywiście zawsze coś musi się wydarzyć... i koleżanka z którą pracowałam rozchorowała się. Miałam zostać do wieczora, ale na szczęście koło 16tej szefowa mnie puściła. Byłam bardzo zestresowana, wiedziałam że Romek był zmęczony i głodny, a jeszcze musiał biedak czekać aż wypuszczą mnie z pracy. Zdążyłam tylko się przebrać, szybko poprawić makijaż i wyskoczyłam poszukać go na parkingu. Romek, trochę już znudzony (czekał na mnie prawie dwie godziny...) stał ze skrzyżowanymi rękami, oparty o białego golfa. Pierwsze o czym pomyślałam, to to, że był jeszcze bardziej przystojny, niż w ekranie monitora :) Przywitał mnie szczerym uśmiechem i czułym uściskiem. A jego uśmiech mnie zaczarował. Nie wiem jak to opisać, to był uśmiech z tych, które potrafią roztopić grube lody, osuszyć łzy, rozśmieszyć gdy człowiek ma wszystkiego dość. Do teraz, zwłaszcza gdy mi źle, przywołuję tę scenę w pamięci. Robi mi się ciepło na sercu.
Lekko speszeni pojechaliśmy na zakupy, po czym Romek zrobił mi obiad - jego specjalność, fasolkę z kukurydzą i kurczakiem :)

Wakacyjna miłość trwała kilka dni. Chodziliśmy na spacery, plażowaliśmy, jeździliśmy na wycieczki (na przykład Malbork), oglądaliśmy filmy. Wykorzystywaliśmy każdą wolną chwilę - a było ich niewiele, bo cały czas chodziłam do pracy. Gdy nadszedł dzień rozstania oboje mieliśmy łzy w oczach. Znów dzieliły nas setki kilometrów, a tak bardzo chcieliśmy być blisko siebie.
Zostałam na Pomorzu z wielką głową. CO DALEJ? Czy to była Wakacyjna Miłość? Przelotny romans? Przecież oboje mieliśmy swoje życie na dwóch krańcach Polski, pracę, mieszkanie, przyjaciół. Zresztą byłam pewna, że jak tylko Romek wróci do Gliwic zapomni o Gośce...
Bardzo szybko okazało się, że się myliłam i Roman jest inny niż większość znanych mi mężczyzn. Wrócił do siebie, ale nie zapomniał o mnie, nawet na chwilę. Stwierdził, że nie odpuści, że chce ze mną być i zrobi wszystko, żeby tak było.
Zmobilizował mnie do działania. Pierwsze co musiałam zrobić, to zakończyć definitywnie związek z byłym narzeczonym. Chociaż od dawna nam się nie układało i parą byliśmy tylko formalnie, trzeba było odbyć trudna rozmowę.

W październiku niespodziewanie dostałam wypowiedzenie z pracy. Spędziłam w tym zakładzie prawie 4 lata, więc było to dla mnie trudne i przykre. Na kilka dni później miałam zaplanowany urlop w Gliwicach, który teraz co najwyżej mógł nosić miano "wycieczki bezrobotnej Małgorzaty". Mimo wszystko postanowiłam nie rezygnować z wyjazdu, pojechać i bawić się dobrze.
Przez kolejne 4 miesiące zrobiliśmy sobie kilka takich wycieczek przez Polskę, aż w końcu Romek zaproponował mi wspólne mieszkanie i znalezienie pracy w Gliwicach. Choć nie było łatwo, porzuciłam dla niego kochane morze, zostawiłam przyjaciół i rodzinę. W lutym przeprowadziłam się na stałe na Śląsk.

Już na początku związku okazało się, że lekko nie będzie. Oboje mamy trudne charaktery, jesteśmy uparci i lubimy stawiać na swoim. Ale mimo wzlotów i upadków daliśmy radę... i kilka dni temu wzięliśmy ślub :)
Dziś jesteśmy dwutygodniowym małżeństwem. Bardzo szczęśliwi i bardzo zakochani.
Kochani. Związek to ciężka praca. Trzeba umieć iść na kompromisy, być oparciem dla drugiej osoby, być ze sobą na dobre i złe.

I pamiętajcie - "Miłość jest pierwiastkiem, który - choć niewidoczny - jest równie rzeczywisty jak woda i powietrze. Miłość jest żywą, poruszającą się i działającą siłą... Tworzy fale i prądy niczym ocean." Mulford.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Poniżej zamieszczam całe mnóstwo zdjęć :) Wiem, wiem - dużo za dużo ;) Ale są Walentynki, a ja taka zakochana... :) Chyba wybaczycie ;P

 

 

 

 

FIN <3