Magnez i jego rola w organizmie

Kilka miesięcy temu zaczęłam nową pracę. Nie było lekko. Wstawałam o czwartej, często zostawałam na nadgodzinach. Choć wcześniej piłam kawę "od święta", to nagle nie wyobrażałam sobie bez niej dnia. Na stołówce kubek czarnego espresso kosztował zaledwie 32 pensy i nawet nie wiem kiedy zaczęłam pić po cztery mocne kawy dziennie. Nie miałam problemów ze snem, ale nie sypiałam więcej niż 6 godzin. Po prostu brakowało mi czasu, oddałam się całkowicie pracy. Po miesiącu zaczęłam opadać z sił. Z dnia na dzień czułam się coraz gorzej, coraz bardziej zmęczona. Obwiniałam za to pracę i poranne wstawanie - dlatego starałam się spać więcej, ale też piłam więcej podwójnych espresso.

Któregoś dnia w pracy dostałam ataku hiperwentylacji. W skrócie, dla niewtajemniczonych, hiperwentylacja to jest szok tlenowy, spowodowany zbyt szybkim oddychaniem. Choć organizm nie potrzebuje dodatkowej porcji tlenu, oddycha się głębiej i szybciej. Prowadzi to do obniżenia stężenia dwutlenku węgla we krwi i jej alkalozę, co w konsekwencji skutkuje zaburzeniami wielu procesów chemicznych regulujących pracę układu nerwowego. Podczas ataku kręci się w głowie, ma się przyspieszony rytm serca, trudności w zaczerpnięciu powietrza, mrowienie w całym ciele, szczególnie palców dłoni i obszaru wokół ust i zaburzenia widzenia. Atak hiperwentylacji może trwać od 10 minut nawet do kilku godzin...

Zwolniono mnie z pracy i odwieziono do domu. Dochodząc do siebie zastanawiałam się, co tak właściwie się stało, skąd takie nagłe pogorszenie stanu zdrowia... No i tak leżąc, rozmyślając, poczułam jak zaczęło drgać mi oko. Nagle dostałam olśnienia. Wszystko zaczęło się układać. Stres, zmęczenie, kawa i śmierć ojca z którą nie umiem się pogodzić... W dodatku odkąd przyjechałam do UK piłam tylko filtrowaną wodę. To połączenie jest zabójcze i na pewno brakuje mi magnezu. "To tylko magnez" - pomyślałam.

Niestety to "aż magnez". Z jego niedoborem walczę już dwa miesiące i nie jest to takie proste, jak mi się na początku wydawało. Kawy w ogóle nie tykam, bo jak po miesiącu napiłam się espresso, znów dostałam hiperwentylacji :/ To proces długotrwały, uzupełnienie niedoboru magnezu może trwać nawet do kilku miesięcy. Im więcej dostarczymy go organizmowi naraz, tym mniej się przyswoi. Magnez należy bowiem do minerałów, który musi być dostarczany w małej ilości przez cały czas. Reszta, której organizm nie jest w stanie zagospodarować, jest wydalana wraz z moczem.

Wpadłam na pomysł napisania serii wpisów o tym pierwiastku - myślę, że w obecnych czasach sporo z Was walczy z niedoborem magnezu i chętnie dowie się więcej w tym temacie. 

W obecnych czasach jesteśmy narażeni na stres, metale ciężkie i coraz mniej wartościowe jedzenie. Żyjemy szybko, doładowujemy się kawami i "energetykami", a z braku czasu żywimy się głównie pokarmami przetworzonymi chemicznie... To wszystko ma niemały wpływ na poziom magnezu - który bezsprzecznie jest jednym z najważniejszych makroelementów w ludzkim organizmie.
Do najważniejszych funkcji magnezu należy jego wpływ na wytwarzanie i aktywność licznych enzymów. Magnez aktywizuje ponad 300 enzymów niezbędnych w procesach życiowych naszych komórek. Chroni układ nerwowy, kostny, trawienny i krążenia. Bierze udział w syntezie kwasów tłuszczowych (otyłość może być spowodowana brakiem magnezu), zapobiega poronieniu, gwarantując zdrowe potomstwo. Magnez odpręża i uspokaja, odmładza, zmniejsza ciśnienie krwi i znosi arytmię serca.

Warto wiedzieć, że magnez ułatwia przyswajanie wapnia, zazwyczaj niedobory tych pierwiastków "idą w parze". Jednak niezwykle istotna jest odpowiednia proporcja wapnia do magnezu - ich stosunek powinien wynosić 2:1. Nieodpowiednie spożycie białek (niskie lub nadmierne), fosforany, fityniany i wysoka zawartość tłuszczu wpływają negatywnie na jego przyswajanie.

Magnez należy do pierwiastków słabo przyswajalnych.
Na niedobory magnezu narażeni są głównie ludzie żyjący w stresie, palący papierosy i nadużywający picia czarnej kawy. Również źle zbilansowana dieta, może spowodować braki tego pierwiastka w organizmie. Z pokarmów wchłania się go zaledwie 15-40 %! Przede wszystkim martwić powinny się osoby, żywiące się w większości jedzeniem przetworzonym termicznie (gotowanym) i unikające jednocześnie spożywania nieprzetworzonych warzyw i owoców. Przyswajalność z pożywienia ograniczają m.in.: kwas fitynowy, szczawiowy (jarzyny i otręby zbóż), wolne nasycone kwasy tłuszczowe (tłuste mięsa i tłusty nabiał). Związki te tworzą z magnezem trwałe połączenia chemiczne, które uniemożliwiają połączenie jonu magnezowego z aminokwasami i jego transfer do krwiobiegu. Także nadmiar fosforu w diecie może zakłócać wchłanianie magnezu (a także wapnia, żelaza i cynku). Produkty o dużej zawartości fosforanów to na przykład: mięso, napoje gazowane i tzw. "kolorowe", np. Coca-Cola, niektóre środki na nadkwasotę i zgagę, mleczko skondensowane i inne.
Czy wiesz, że 0,3 litra coli wypite w ciągu dnia całkowicie blokuje przyswajanie wapnia i magnezu?
O niedobory magnezu mogą być spokojni ludzie, którzy spożywają duże ilości bogatego w jony magnezu chlorofilu (zawartego w zielonych liściastych warzywach, kiełkach, chlorelli, spirulinie) jak również bogate w magnez pestki, orzechy i suszone owoce (dynia, słonecznik, sezam, migdały, orzechy włoskie, rodzynki, daktyle, morele itd.). W naszej tradycyjnej, polskiej diecie największym źródłem magnezu są produkty zbożowe (37%), mleko i jego przetwory (19%) oraz ziemniaki (18%). Oblicza się, że w dzisiejszych czasach realizujemy jedynie 60% zapotrzebowania na magnez.

W następnym poście napiszę Wam, po czym poznać niedobór magnezu w naszym organizmie. Zapraszam serdecznie :)

Pisząc ten artykuł opierałam się na pracach:

http://www.ptmag.pl/pl/32073/0/Magnez-krol_zycia.html

http://www.aptekabatorego.pl/magnez.pdf